17 lutego 2013

Twardziak jadalny (shiitake) i jego lecznicze właściwości



Lecznicze właściwości grzyba shiitake (twardziak jadalny, Lentinula edodes)



Osobą, której zawdzięczamy dzisiejsze zainteresowanie medycyny grzybem shiitake, był Japończyk, doktor Kisaku Mori. W roku 1936 doktor Mori założył w Tokio Instytut Badań nad Grzybami. Przez następne czterdzieści lat współpracował z naukowcami z całego świata, dokumentując lecznicze właściwości shiitake. Używając technik analitycznych odkrył, że grzyb ten bogaty jest w wiele enzymów i witamin rzadko spotykanych w świecie roślin. Wyniki swych licznych badań publikował w czasopismie naukowym „Mushrooms as Health Foods” [Grzyby jako pokarmy lecznicze]. Długoletnie testy przeprowadzane na pacjentach wykazały, że shiitake jest skuteczny w leczeniu długiej listy schorzeń, od wysokiego cholesterolu, przez kamienie żółciowe, nadkwasotę, wrzody żołądka, cukrzycę, niedobór witamin i anemię, po zwykłe zaziębienie.

Efekty pracy doktora Mori stały się głośne, zwłaszcza w japońskich kręgach medycznych, i na początku lat sześćdziesiątych podjęto zakrojone na szeroką skalę badania – łącznie ponad sto projektów badawczych – mające na celu poznanie sekretu legendarnych właściwości twardziaka. Skupiły się one na zdolności shiitake błyskawicznego obniżania poziomu cholesterolu, a także jego silnym działaniu antynowotworowym, antywirusowym i antybiotycznym. 

Wysoki poziom cholesterolu we krwi jest przyczyną wielu poważnych schorzeń takich jak miażdżyca lub udar mózgu, gdy więc w roku 1966 japońskim naukowcom udało się wyizolować z shiitake substancję radykalnie obniżającą poziom cholesterolu, była to światowa sensacja. Substancję tą – zwaną erytadeniną – podano szczurom karmionym dietą wysokocholesterolową i w ciągu kilku dni – jak podał „The Journal of Nutrition” – zanotowano spadek cholesterolu w ich krwi o 25 do 45 procent. Chociaż sądzi się, że obecność erytadeniny związana jest z rozpuszczalnym w wodzie błonnikiem twardziaka, to jej działanie jest jeszcze silniejsze przy spożyciu całego grzyba. Dowiedziono, że spożycie 5-6 grzybów shiitake dziennie spowoduje obniżenie poziomu cholesterolu o 12 procent w ciągu zaledwie tygodnia!

„Na wiele coraz powszechniejszych schorzeń nie ma konkretnego lekarstwa” – zauważa mykolog John Donoghue. „Niewydolność lub dysfunkcja układu odpornościowego jest wspólnym elementem dla raka, zakażeń wirusowych i chorób związanych z niedoborem odporności”. Donoghue i inni naukowcy na świecie zgadzają się, że istnieje coraz więcej dowodów na to, że substancje obecne w grzybach leczniczych i kulinarnych, w tym także w shiitake, wzmacniają układ odpornościowy.

Naukowcy uważają dzisiaj, że polisacharyd zwany lentinanem oraz podobne do wirusów cząsteczki obecne w shiitake powodują intensyfikację rozmaitych procesów metabolicznych związanych z odpornością. Te tak zwane limfokiny, takie jak interferon czy interleukin, stymulują siły obronne organizmu, powodując masowe namnażanie fagocytów, w tym makrofagów i innych przeciwciał atakujących komórki rakowe, bakterie i wirusy.

Zawarty w twardziaku lentinan hamuje też namnażanie bardzo groźnego i odpornego na antybiotyki gronkowca złocistego.

Najbardziej spektakularny eksperyment demonstrujący antyrakowe działanie grzyba shiitake został przeprowadzony na zwierzętach. Naukowcy z Narodowego Centrum Badań nad Rakiem w Tokio podawali myszom chorującym na mięsaka – rodzaj nowotwora złośliwego – niewielkie dawki wyciągu z shiitake. Wyniki badań opublikowane w 1970 roku w piśmie „Cancer Research” wykazały, że u sześciu na dziesięć myszy nastąpiła remisja nowotworu. Przy nieco wyższym stężeniu wyciągu shiitake okazał się stuprocentowo skuteczny – nowotwór cofnął się u wszystkich badanych myszy.

Eksperyment przeprowadzony w roku 1996 na amerykańskim Drew University wykazał silne działanie antynowotworowe polisacharydu białkowego wyekstrahowanego z twardziaka. Substancję podano dziesięciorgu pacjentom i u wszystkich nastąpiła znaczna poprawa. 

Podobne badania wykazały, że wyciąg z shiitake pomaga nie dopuścić do rozwoju nowotworów nabytych w efekcie przeszczepu, a japońscy naukowcy osiągnęli „doskonałe wyniki” w czteroletnim eksperymencie przeprowadzonym na pacjentach cierpiących na zaawansowanego i nawracającego raka żołądka i jelit. Wyciąg z shiitake bada się dzisiaj pod kątem jego stosowania w chemioterapii w celu zmniejszenia niekorzystnego wpływu tego rodzaju leczenia na zdrową tkankę i układ immunologiczny pacjenta. 

Najnowszym obszarem badań nad shiitake jest jego zdolność do powstrzymywania rozwoju wirusa niedoboru odporności (HIV). Naukowcy z Wydziału Medycyny Uniwersytetu Yamaguchi odkryli, że grzyb powoduje „efekt ochronny”, powstrzymując niszczenie komórek przez wirus HIV. Piszą oni, że substancje takie jak shiitake, które jednocześnie wzmacniają odporność organizmu i mają działanie antywirusowe, powinny być przedmiotem dalszych badań w kontekście leczenia AIDS.

Oprócz zwalczania raka, powstrzymywania rozwoju wirusów i obniżania poziomu cholesterolu we krwi twardziak jadalny wykazuje również silne działanie antybiotyczne wobec innych organizmów. Wyizolowana z grzyba substancja zwana kortyneliną zabija cały szereg bakterii patogenicznych. Wyekstrahowany z shiitake związek siarczkowy skutecznie zwalcza grzybicę i inne choroby skóry.

[za http://www.mitoku.com/products/shiitake/healthbenefits.html]



ANDRZEJ LEONOWICZ KRZYSZTOF GRZYWNOWICZ
KAPELUSZE PEŁNE LEKÓW
("Wiedza i Życie" nr 3/2000)

Dla nas grzyby to tylko smaczna potrawa. Tymczasem narody Dalekiego Wschodu od niepamiętnych czasów wykorzystują ich właściwości lecznicze.


Grzyby pojawiły się na Ziemi około 400 mln lat temu i do dziś stanowią najszybciej ewoluującą grupę organizmów. Potrafią dostosować się do każdego środowiska; ostatnio wykryto nawet gatunki kolonizujące dyskietki komputerowe... Wśród grzybów owocnikowych, czyli tych zbieranych przez grzybiarzy, bardzo specyficzną grupę stanowią gatunki rosnące na drewnie. Składniki pokarmowe czerpią z rozkładu roślinnych substancji organicznych, dlatego można je łatwo hodować na sztucznym, częściowo przefermentowanym podłożu (tak jak pieczarki). Ta sztuka nie udaje się nadal z grzybami takimi, jak borowiki czy kurki, które żyją w symbiozie z drzewami, chociaż odnotowano już pierwsze sukcesy.

CZY TYLKO SMAK I AROMAT?

W wielu krajach europejskich dzięki smakowi i zapachowi grzyby były cenionym składnikiem sztuki kulinarnej. W innych bano się ich tak bardzo, że przypisywano je raczej do świata czarnej magii. Tymczasem na Dalekim Wschodzie już od paru tysięcy lat wykorzystywano właściwości lecznicze niektórych grzybów i ich zdolność do przedłużania życia. Prym pod tym względem wiodły grzyby jadalne rosnące na drewnie.

W okresie chińskiej dynastii Ming lekarz Wu Ming nazwał grzyba lakownicę lśniącą (Ganoderma lucidum) "grzybem eliksiru nieśmiertelności", zaś twardziaka jadalnego (Lentinus edodes) "grzybem eliksiru życia". Japończycy mieli dla nich swoje nazwy, odpowiednio reishi lub mannentake ("10 000-letni grzyb") i shiitake ("grzyb długiego zdrowia"). Przed wiekami narody Dalekiego Wschodu nauczyły się hodować te cenne grzyby. Najlepsze efekty osiągnęli Japończycy, od których pochodzą również najlepsze szczepy i metody hodowlane. Dlatego też do niektórych z grzybów, jak na przykład boczniaków, zimówek czy żagwic, rosnących prawie na całym świecie, przylgnęła nazwa "grzyby japońskie".

Szersze zainteresowanie tymi grzybami, jako źródłem substancji farmakologicznie czynnych, datuje się od drugiej połowy XX wieku. Zaczęto analizować przekazy tradycyjnej medycyny chińskiej i japońskiej pod kątem leczniczych właściwości grzybów jadalnych. Badania biochemiczne i kliniczne dowiodły, że są one cennym źródłem substancji niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania organizmu.

We wszystkich grzybach występują duże ilości witamin z grupy B, witaminy D, A, C, E, H, K i PP oraz kwas pantotenowy. Stwierdzono na przykład, że 100 g świeżych grzybów zaspokaja około 25% dziennego zapotrzebowania na niacynę i w około 20% na witaminę B2. Zawartość witamin w grzybach jest też często o wiele wyższa niż w większości warzyw.

Grzyby jadalne zawierają także znaczne ilości soli mineralnych. Mogą one stanowić nawet 30% suchej masy grzyba. W przypadku pierwiastków śladowych, niezbędnych w procesach biochemicznych, są to ilości wręcz nieprawdopodobnie wysokie. Niestety, zanieczyszczenie środowiska czy przypadkowe skażenia na większą skalę (na przykład awarie elektrowni atomowych) wpływają na grzyby, zwłaszcza żyjące w naturze. Grzyby rosnące przy szosach i w strefach przemysłowych kumulują duże ilości metali ciężkich. Chętnie zbierany podgrzybek brunatny gromadzi np. radioaktywny cez.

Wbrew utartym mniemaniom, grzyby zawierają również sporo łatwo przyswajalnego białka. Nasz organizm nie trawi natomiast celulozy i chityny, budującej ściany komórek grzybni. Związki te pełnią rolę substancji balastowych, pobudzających procesy trawienne. Bardzo mała zawartość tłuszczów, a duża wody decydują o niskiej wartości energetycznej grzybów.

Szczególnie cenne są dla nas odmiany hodowlane, w tym przede wszystkim te rosnące na drewnie. Podłoże, na którym się rozwijają, można bowiem kontrolować oraz wzbogacać, wpływając w ten sposób na skład mineralny grzybów i eliminując obecność metali ciężkich.

CZY GRZYBY LECZĄ?

W latach siedemdziesiątych naszego wieku szczególne zainteresowanie naukowców całego świata wzbudziły specyficzne produkty metabolizmu grzybów.

Dzięki nowoczesnym technikom laboratoryjnym zidentyfikowano część z tych związków, a badania kliniczne i analiza fizykochemiczna pozwoliły stwierdzić, że mają one szereg dobroczynnych właściwości.

W 1973 roku wprowadzono na rynek japoński pierwszy preparat zawierający substancje wyprodukowane przez grzyby hodowane na drewnie. Krestin, wytwarzany przez wrośniaka wielobarwnego, okazał się bardzo skuteczny w leczeniu takich chorób, jak rak żołądka czy ostra białaczka.

Lentinan, uzyskany z grzyba shiitake, wykazuje z kolei działanie immunostymulacyjne (pobudza układ odpornościowy) i przeciwwirusowe. Stwierdzono, że zapobiega powstawaniu przerzutów po usunięciu guzów przewodu pokarmowego oraz chroni przed skutkami ubocznymi chemioterapii. Sam grzyb, obniżając poziom cholesterolu i glukozy we krwi, przeciwdziała miażdżycy oraz cukrzycy.

Wielocukier z grzyba hiratake, boczniaka ostrygowatego, ma silne właściwości przeciwbakteryjne. Podawany profilaktycznie zwierzętom laboratoryjnym, zwiększa ich szanse w walce z zakażeniami. Obniża także ciśnienie krwi, poziom cholesterolu, lipidów oraz cukru.

Duże zainteresowanie budzi Grifolan, czyli ekstrakt z grzyba maitake. Spośród dotychczas poznanych leków produkowanych przez grzyby ma on najsilniejsze działanie immunomodulacyjne i przeciwnowotworowe. Sproszkowany grzyb ma również działanie przeciwcukrzycowe.

Prawdziwą kopalnią substancji leczniczych jest reishi. Chińczycy, którzy przodują w badaniach nad tym grzybem, wymieniają m.in. jego właściwości przeciwzapalne, przeciwrakowe, nasercowe, chroniące wątrobę i obniżające poziom cholesterolu we krwi. Ten cudowny grzyb wytwarza także substancje obniżające ciśnienie, pobudzające układ odpornościowy czy przywracające aktywność nerwowo-mięśniową. Czy należy zatem dziwić się Chińczykom, że od tysiącleci zwą go grzybem nieśmiertelności?


Lecznicze właściwości grzybów - Shiitake (Lentinius endodes)
Grzyb shiitake (Lentinula edodes) jest bardzo popularny w Japonii. Już od kilkuset lat stosuje się go tam do leczenia m.in.guzów, przeziębienia, chorób serca, wysokiego ciśnienia, otyłości problemów seksualnych i problemów powodowanych starzeniem się. Japończycy uważają wyciąg z grzyba shiitake za eliksir życia, który odświeża jednocześnie duszę i ciało. 

Ten mało znany u nas smakowity grzyb egzotyczny cieszy się na całym świecie coraz większym zainteresowaniem z powodu jego działania leczniczego i profilaktycznego. 

Około 15 lat temu był on bardzo drogim, rzadko spotykanym poza Japonią wschodnim smakołykiem. Dziś już coraz częściej hodowany jest na Zachodzie i na pewno można go znaleźć na półkach amerykańskich supermarketów. Coraz więcej osób stosuje go do zapobiegania i leczenia dzisiejszych chorób cywilizacyjnych (choroby serca i naczyń krwionośnych, nowotwory, AIDS). 

Grzyb shiitake posiada idealne białko, które zawiera wszystkie podstawowe aminokwasy i to w takich proporcjach, jakie uważa się za najlepsze. Obok wielu witamin i enzymów grzyb zawiera dużo leucyny i liazyny, co jest o tyle ważne, że tych właśnie dwóch aminokwasów jest na ogół mało w roślinach zbożowych. Shiitake jest także źródłem witamin z grupy B (także B12). 

Polisacharydy zawarte w grzybie wzmacniają działanie systemu immunologicznego. Według badaczy to działanie grzyba ma związek z zawartym w nim polisacharydem zwanym lentinianem oraz z takimi biologicznie aktywnymi substancjami (interferon, interleukiny), które wpływają właśnie na system odpornościowy. 

Oprócz zapobiegania już wspomnianym chorobom cywilizacyjnym grzyb ten może być jeszcze stosowany do innych celów-zmniejsza wysokie ciśnienie, obniża poziom cholesterolu we krwii, spowalnia proces starzenia się. 

Znawca grzybów Mori Kisako, japoński ojciec mikologii głosił że shiitake może działać korzystnie w wypadku kamicy woreczka żółciowego, wrzodów, cukrzycy, braku witamin oraz anemii, a nawet jest dobrym środkiem przeciw przeziębieniu. Z jego badań wiemy też, że grzyb shiitake ma silne działanie przeciwnowotworowe oraz przeciwwirusowe i 
antybakteryjne; zawarte w nim polisacharydy powstrzymują rozmnażanie się bakterii i wirusów. Jeśli chodzi o hamowanie wzrostu guzów, to według badaczy przede wszystkim działa tu wspominany już lentinian. Aktywizuje makrofagi, które układają się wokół komórek nowotworowych. Aktywacja zachodzi z udziałem limfocytów T, pomocniczych (T-helper), które wzmagają działanie makrofagów. 

Przeciwnowotworowe działanie grzyba shiitake już w latach 60-tych zostało udowodnione dzięki eksperymentom przeprowadzanych na zwierzętach w Krajowym Instytucie Badania Raka w Tokio. Rezultaty tych badań zostały opublikowane w fachowym czasopiśmie amerykańskich badaczy nowotworów Cancer Reaserch. Japońscy badacze osiągnęli wiele dla polepszenia stanu osób będących w zaawansowanym stadium choroby lub osób cierpiących na recydywę nowotworu żołądka lub jelita grubego. 

Dziś już w wielu miejscach wraz z chemioterapią stosuje się wyciąg z grzyba shiitake do leczenia nowotworów, by zmniejszyć toksyczne działanie leków na zdrowe komórki oraz na system immunologiczny. 

Według najnowszych, sensacyjnych rezultatów badań laboratoryjnych shiitake zapobiega rozmnażaniu się w tkankach wirusa HIV, odpowiedzialnego za chorobę AIDS. 

Badacze z japońskiej akademii medycznej w Yamaguchi doszli do wniosku, że działanie ochronne wyciągu z grzyba shiitake powstrzymuje znaną działalność wirusa HIV uszkadzającą tkanki. Znany francuski badacz AIDS, Robert Gallo i dwóch pracowników Instytutu Pasteura już ponad dziesięć lat temu wskazali , że stosowanie lentinianu może być efektywne w przypadku chorych na AIDS i nosicieli wirusa HIV. 

Grzyby shiitake należą do grupy jednych z najbardziej znanych na rynku światowym. Zgodnie ze starą chińską tradycją leczniczą, spożywanie shiitake zalecane było dla utrzymania dobrego zdrowia i długowieczności. Japończycy od dawna uznają shiitake za eliksir. 

Z powodu dużej zawartości protein, błonnika, witamin i minerałów w shiitake – grzyb ten uznany jest za bardzo pożywne i wartościowe pożywienie. Dodatkowo wykryto istnienie biologicznie aktywnych składników w owocnikach, grzybni i w środowisku wodnym kultury. Zidentyfikowano substancje antyzakrzepowe, antywirusowe, aktywizujące interferon i czynniki antyrakowe. Shiitake jest nie tylko grzybem bardzo odżywczym, ale posiada także właściwości lecznicze i ma działanie profilaktyczne. 

OBNIŻANIE POZIOMU CHOLESTEROLU 
Wysoki poziom cholesterolu we krwi powoduje stwardnienie i zwężenie naczyń krwionośnych. Zdolność shiitake do przyspieszania metabolizmu i wydalania cholesterolu została odkryta w 1966 roku przez Kaneda i Tokuda, którzy karmili szczury przez 10 tygodni suszonymi grzybami ( stanowiły 5 % diety ) – obniżając przeciętny poziom cholesterolu do 24 %. 

Badania Donko i Koshina zredukowały poziom cholesterolu o 45-36 %. 
Czynnikiem aktywnym jest aminokwas zwany lentianacinem lub lentysinem. 

Tokita w 1972 roku odkrył podobne 2 substancje. Główną z nich nazwano eritadeniną. 
Eritadenina obniża wszystkie lipidowe komponenty lipoprotein serum u człowieka i u zwierząt. Wykazuje małą toksyczność i jest efektywna gdy jest podawana doustnie, chociaż tylko 10 % jest wchłaniane z przewodu pokarmowego. Eritadenina nie ma żadnych działań jeśli jest podawana dożylnie i jest natychmiast wydalana z obiegu krwi poprzez nerki. 

Kabir w roku 1987 zbadał efekt sproszkowanego suszu shiitake na ciśnienie krwi i plazmę lipidów u szczurów z bardzo wysokim ciśnieniem krwi i odkrył obniżanie poziomu cholesterolu LDL i HPL. Korzystny wpływ eritadeniny pozostawał nawet po tym jak wyeliminowano shiitake z diety. 

Badania na ludziach wykazały obniżenie cholesterolu serum o 12%,7%,^% w trzech grupach młodych kobiet karmionych świeżymi grzybami ( 90g/dzień ), suszonymi ( 9g/dzień ) i napromieniowanymi UV ( g/dzień ) w trakcie 1-tygodniowej diety. W podobnym eksperymencie przeprowadzonym z udziałem osób starszych 60 letnich i powyżej, otrzymano podobny efekt. Poziom cholesterolu spadł o 9 % po tygodniowym spożywaniu shiitake. 

Ponieważ shiitake zawiera błonnik, Kurosawa w roku 1982 karmił szczury dietą standardową i drugą zawierającą cholesterol oraz jednocześnie shiitake lub ekstrakt błonnika ( NDF ). NDF miał działanie obniżające poziom cholesterolu odmienny od eritadeniny, który zawdzięczał swe działanie zdolności łączenia kwasu cholowego. 

Wydano patenty na produkcję wyrobów z shiitake. Usystematyzowano i przebadano 124 pochodne eritadeniny. Najbardziej aktywne są estery kwasu karboksylowego z alkoholami (monohydroksy) o krótkich łańcuchach. 

Wydaje się, że grupa karboksylowa, hydroksylowa i nienaruszony pierścień adeniny są niezbędne dla biologicznego działania. 

Osiągnięto wyprodukowanie eritadeniny obniżającej system odpornościowy. 

DZIAŁANIE ANTYZAKRZEPOWE 
Zdolność wyciągów z grzyba shiitake do obniżania krzepnięcia krwi w układzie krwionośnym została udowodniona na podstawie badań. 

Hokama w roku 1981 wyodrębnili składniki o małej wadze molekularnej z shiitake, prawdopodobnie nuklezydy lub inne pochodne kwasu nukleinowego, które mogły pohamować łączenie komórek zakrzepowych krwi, a w ten sposób zapobiegając tworzeniu się skrzepów. Takie substancje mogłyby być bardzo cenne w leczeniu chorób układu krążenia. 

DZIAŁANIE ANTYBIOTYKOWE 
Wyodrębniono kilkanaście składników o właściwościach antybiotykowych. Herrman w 1962 roku opisał działanie kortyneliny o właściwościach antybiotykowych. Bianco opisał działanie przeciwko candida albicans, staphylococcus aureus i bacillus subtilis. Siarczek oczyszczony przez Takazawa w 1982 wykazał efektywne działanie przeciwko trichophyton spp, które powoduje wiele problemów skórnych.Wiele substancji antybakteryjnych otrzymanych z shiitake uzyskało patent. Lentiallexine (okta –7-en3,5-diyn-1-ol ) jest uprawiany razem z trichoderma Choroby wywołane wirusem nie są efektywnie leczone lekami przeciwko infekcjom bakteryjnym czy grzybem. Yamamura i Cochran w 1976 roku wyodrębnili substancję Ac2P z wodnego wyciągu suszu grzyba shiitake, która wykazała działanie antywirusowe.Ac2P jest polisaharydem o dużej wadze molekularnej składającym się głównie z cukrów pentose, które powstrzymują rozmnażanie wirusa. Testy na myszach pokazały, że jest to czynnik hamujący działanie wirusów grypy ale nie innych wirusów. 

DZIAŁANIA REGULUJĄCE SYSTEM ODPORNOŚCIOWY 
Niewydolność systemu odpornościowego lub dysfunkcja jest dość powszechna w przypadku chorób wywołanych przez wirusa lub w przypadku raka. Przybywa dowodów na to, że składniki odkryte w grzybach są w stanie pobudzać działanie systemu odpornościowego. Działanie biologiczne większości z nich zostało sprawdzone na myszach i szczurach u których wywołano chorobę, co jednak jest inną sytuacją od tej gdy choroba pojawia się naturalnie. Niezbędne są dalsze badania z udziałem człowieka. 

WŁAŚCIWOŚCI ANTYWIRUSOWE 
Tsumoda i Ishida otrzymali wodny ekstrakt z owocnika i zarodników Donko – odmiany shhitake, który okazał się skuteczny przeciwko wirusowi grypy u myszy. Substancja aktywna, oznaczona jako RNA o podwójnym wiązaniu ( ds.- RNA ) pochodząca z cząstek grzybowirusowych powoduje produkcję interferonu. Takehara udowodnił później, iż te same cząsteczki i RNA o podwójnym wiązaniu mają działanie antyrakowe. Suzuki wydobył ekstrakt RNA o podwójnym wiązaniu z zarodników grzyba. Pojedyncza dawka spowodowała 60% wskaźnik przetrwania u królików zarażonych wirusem grypy. 

WŁAŚCIWOŚCI ANTYRAKOWE 
Grzyb shiitake jak i jego ekstrakty udowodniły, iż hamuje on przemieszczanie się różnych rodzajów komórek rakowych u myszy. Suszone, sproszkowane owocniki shiitake podawane myszom wykazały działanie antyrakowe. Rozwój i rozrost komórek rakowych ( zwierzęcych i roślinnych ) został zahamowany o 57,9-78,6%.Poziom zahamowania był proporcjonalny do ilości spożywanego grzyba i był efektywny nawet jeśli podawanie do spożycia nastąpiło po wszczepieniu komórek rakowych. Okazało się, że proszek z grzyba pobudził komórki, które zaatakowały komórki rakowe. Substancją aktywną był głównie glukan, ale część lipidu także wykazało działanie hamujące. 

Ikekawa w 1969 odkrył iż, zastrzyk z wodnego ekstraktu shiitake znacznie zahamował rozwój komórek rakowych ( 81 % ) powstających z komórek Sarcoma 180 wszczepionych szwajcarskiej myszy albino. Substancją aktywną był polisacharyd nazwany lentinan przez Chiharę w 1969 r, który zaobserwował całkowitą regresję Sarcomy 180 u myszy bez toksyczności. 

Z powodu swej dużej zasługi w lecznictwie lentinan został opisany w dalszej części. 

Mniejszy polisacharyd KS-2 wcześniej omówiony ze względu na swe właściwości antywirusowe, zniszczył rozwój komórek rakowych Ehlrich, jak również raka Sarcoma 180, kiedy podano doustnie lub wstrzyknięto KS-2, który stymuluje wydzielanie interferonu u myszy i u ludzi i stymuluje aktywność makrofagów u myszy. KS otrzymany z grzybni shiitake i oczyszczony KS-2-A wzmacnia funkcje obronne komórek zaatakowanych przez raka. KS-2-B i KS-2-D są także efektywne w wyzwalaniu interferonu. 

ZASTOSOWANIE LEM W TERAPII PRZECIW AIDS I WIRUSOWEMU ZAPALENIU WĄTROBY typu B

LEM jest całościowym wyciągiem z kultury grzybni shiitake uprawianej w środowisku stałym. LEM jest przygotowywany w postaci brązowego proszku. 

W terapiach podaje się LEM doustnie. Substancją czynną jest EP 3 i EPS 4 identyfikowana jako rozpuszczalna w wodzie lignina. 

Podczas gdy działanie obronne nie zależą od wielkości molekularnych, działania antywirusowe zależą od wielkości molekularnej i przekraczają mniejsze wagi molekularne od 10 ,4 do 10,5. Substancja wytworzona z uprawianej grzybni oznaczona jako LEM-HT jest także używana w leczeniu AIDS. 

LEM-HT składa się w 44% z cukru 24,6 %- białka i 31,4 % stanowią inne składniki. Może kontrolować redukcję T-limfocytów odpowiedzialnych za infekcję wirusa AIDS przez pobudzanie makrofagów i działania interleukiny-1. 

Sugano otrzymał substancję rozpuszczalną w wodzie i 2 rozpuszczalne w alkoholach. ( LAP i LAP 1 ) z grzybni o właściwościach antyrakowych sprawdzonych na myszach. LAP i LAP 1 zawierały 58 % i 65% cukru, 25 % i 34% białka, cukrem podstawowym była ksyloza. 
LENTINIAN-ekstrat ß-1,3-glukanu z shiitake 

Wszechmocny w walce obronnej komórek aatakowanych przez wirusy Wydano kilkanaście patentów na ekstrakty stymulujące pracę systemu obronnego wytwarzanego z grzybni shiitake, które są skuteczne w leczeniu raka, podawano je w zastrzyku lub doustnie. Jeden z ekstraktów składa się z 2 peptoglikanów, który wzmacnia odporność na szereg chorób: żółtaczka, grypa, infekcje wirusowe, rak osłabienie systemu odpornościowego. 

Inna substancja , składająca się z cukru i białka otrzymana z wywaru z grzybni używana jest w leczeniu zapalenia nerek. 

Efekty antyrakowe 
Ekstrakt lentinianu otrzymany z owocnika shiitake jest czystym ß-1,3-glukanem, który zawiera tylko glukozę. Wydaje się być substancją o silnym działaniu obronnym przeciwko rakowi. Lentinian nie atakuje bezpośrednio komórek, lecz pobudza i wzmacnia mechanizm odpornościowy. Lentinian wzmaga wprowadzanie różnych komórek walczących z rakiem tj. limfocyty T, komórki NK i makrofagi cytotoksyczne, które działają albo selekcyjnie albo nie-selekcyjnie na zaatakowane rakiem komórki. Fakt, iż lentinian stymuluje produkcję komórek T, w czym makrofagi odgrywają pewną rolę, wyróżnia to lentinian od innych dobrze znanych czynników wzmacniających odporność. Efekt antyrakowy lentinianu zależy od typu raka, czasu podawania lentinianu w trakcie leczenia i czy spożywany jest z innym czynnikiem leczniczym. Podawanie lentinianu i cyklofosfamidu równocześnie we wczesnym stadium rozwoju Sarcoma 180 u myszy dało znacznie większe zahamowanie niż podawanie tych czynników samodzielnie. 

Użycie lentinanu w terapii antyrakowej 
Badania kliniczne dowodzą, iż lentinian jest efektywny w terapii antyrakowej. Wyniki 5-letnich badań na d użyciem lentinianu w zaawansowanych stadiach raka i powrotach raka układu trawiennego w fazie III, pokazały, iż terapie łączenia lentinianu z tegafurem spowodowała wydłużenie okresu utrzymania przy życiu pacjentów w porównaniu z podawaniem samego tegafuru. 

Wskaźniki przeżycia 1,2,3 lat po podawaniu tegafuru pacjentom z rakiem żołądka wzrosły 2,9 %, 2,9 % i 0 % , podczas gdy u tych pacjentów gdzie podawano łącznie tegafur i lentinian wskaźniki przeżycia były 19.5 %, 10.4 %, i 6.5 %. 

Badania wykazały także, właściwości zapobiegające uszkodzeniu chromosomów wywołanemu lekami antyrakowymi. 

Kosaka zbadał łączny efekt lentinianu i endokryniny na rozwój raka wszczepionego u szczurów. Rozwój komórek rakowych został zahamowany kiedy zastrzyk z lentinianu został połączony z terapią chirurgiczną i hormonalną. Ta łączona terapia jest także stosowana klinicznie u kobiet z nawrotami raka piersi. Pacjentki leczone lentinianem miały dłuższe przerwy w nawrotach choroby i wyższy wskaźnik przedłużenia życia. 

Powstrzymywanie nawrotu choroby nowotworowej 
Istnieje wiele raportów na to, iż nawrót choroby po operacji został powstrzmany przez lentinian (doświadczenia na zwierzętach ). Preferuje się użycie lentinianu w celu zniszczenia raka po operacji od użycia czynników chemioterapii, która może przyśpieszyć metastazą - zniszczenie odporności komórki zaatakowanej rakiem. 

Sarcoma 180 
Shiio odkrył, iż naświetlania promieniowaniem Roentgena i terapia z lentinianem u myszy cierpiącej na Sarcoma 180 miała dodatkowy efekt z podawaniem lentinianu przed lub po naświetlaniach. W połączeniu z naświetlaniem, rozwój raka zmniejszył się w porównaniu z grupami, które otrzymały radioterapię lub sam lentinian. Podawanie lentinianu przed lub po naświetlaniu miało podobne efekty. 

Chihara odkrył wspaniałe rezultaty w terapii raka płuc, piersi w połączeniu z naświetlaniem, operacji z lentinianem bez stosowania chemioterapii. 

Działanie antywirusowe 
Zapobieganie symptomom AIDS w nośnikach HIV-1 jest jeszcze jednym zastosowaniem lentinianu w lecznictwie. Kaneko i Chihara odkryli, iż lentinian i pewne jego pochodne są skuteczne przeciwko wirusowi AIDS. Lentinian obniża toksyczność 3- azido – 3 - deoksytymidiny ( AZT ).Połączenie lentinianu z AZT zniszczyło ludzki antygen braku odporności na wirus silniej niż sam AZT. Dodatkowo badano działanie siarczanu lentinianu. Zniszczył on rozwój wirusa HIV, zahamował pochłanianie przez komórki wirusa HIV.

Syndrom niskiej odporności 
Syndrom ten jest nową kategorią nieprawidłowości odpornościowych niezależnych od AIDS lub od kompleksu objawów AIDS. Jest diagnozowany na podstawie ogólnych symptomów klinicznych tj. gorączka, zmęczenie stale występujące bez wyjaśnienia przez więcej niż 6 miesięcy. Chorzy odczuli poprawę po spożyciu lentinianu, pomimo iż prędzej podawano leki przeciwgorączkowe bez rezultatów. 

Działanie antybakteryjne 
Lentinian jest skuteczny w zwalczaniu bakterii, infekcji grzybnych i pasożytniczych. 

Działanie antycukrzycowe 
Badania wykazały, iż podawanie lentinianu u myszy zahamowało rozwój cukrzycy typu I. 

Działanie antyzakrzepowe 
Stworzono farmaceutyki z lentinianem zapobiegające i skuteczne w terapii szerzącego się wewnątrznaczyniowego skrzepu. Osiągnięto dobre rezultaty potwierdzone badaniami na szczurach. 

Ochrona przed promieniowaniem 
Podanie lentinanu u napromieniowanych mysz zapewniło im przeżycie. 

Tłumaczenie : ” Medicinal benefis of the shiitake mushrooms”-S.C.Jon

(http://nagrzyby.pl/index.php?artname=stories&artmid=content&id=2385)